رنگی است مرکب از زرد و کبود به مجاز به معنی شاد و خرم:
اندر ایوانش روان یک چشمه آب با درخت سبز برنا دیده ام
خاقانی
سرت سبز و دلت خوش باد جاوید که خوش نقشی نمودی از خط یار
حافظ
گروهی از رنگها را شامل می‌شود که از ترکیب آبی و زرد به دست می آیند. آبی به درک و فراست کمک می‌کند و زرد، وضوح فکر و اطمینان‌خاطر می‌آورد. سبز، بیش‌تر رنگ بهار، رشد گیاه و زندگی جدید است. این رنگ به بیانی، رنگ عشاق بوده و نشانگر امید می باشد. رنگ سبز در ساختار روان‌شناختی انسان ها تعادل ایجاد می کند.
سبز به عنوان یک هماهنگ کننده عالی، با رفتار و احساسات مثبت و منفی مرتبط است. کسانی که تحت‌تأثیر سبز هستند، اغلب می‌توانند هر دوسوی یک مشکل را ببینند و معمولاً خیر و شر اخلاقی را به‌شدت رعایت می‌کنند. پوشیدن لباس‌های سبز یا قرارگرفتن در محیط سبز، به توانایی حافظه کمک می‌کند.
دکتر ماکس لوشر می نویسد: «شخصی که رنگ سبز را انتخاب می کند، مایل است عقاید خویش را به کرسی بنشاند و خود را به عنوان نماینده اصول اساسی و تغییر ناپذیر معرفی نماید. در نتیجه برای خود مقام بلندی قایل است و می خواهد به دیگران پند و اندرزهای اخلاقی دهد و آنها را موعظه نماید...انتخاب کننده این رنگ دارای صفات روحی، اراده در انجام کار، پشت کار و استقامت است و لذا رنگ سبز مایل به آبی نمایانگر عزم راسخ، پایداری و مهمتر از همه، مقاومت در برابر تغییرات است.»(ر.ک: روانشناسی رنگها، ص83)
پارچه سبز به عنوان یک نماد علوی، بیانگر علاقه و عشق شیعیان به خاندان اهل بیت(ع) ـ به ویژه عشق به امام حسین (ع) و یاران باوفایش ـ می باشد.